ภาษาถิ่น - พจนานุกรมแปล ไทย-ไทย ราชบัณฑิตยสถาน

4 1 ความหมายของภาษาถิ่น ภาษาไทยถิ่น และภาษาไทยมาตรฐาน ภาษาถิ่น

ภาษาถิ่น หรือ สำเนียง คือ ภาษาเฉพาะของท้องถิ่นใดท้องถิ่นหนึ่งที่มีรูปลักษณะเฉพาะตัวทั้งถ้อยคำและสำเนียงเป็นต้น เช่น ในแต่ละภาคของประเทศไทยมีภาษาถิ่นประจำภาคนั้น ดังนี้ ภาคเหนือมีภาษาถิ่นพายัพเช่น

ขนุนภาษาถิ่นใต้ ภาษาถิ่น Xianbei เป็นเวลานานจนทำให้เขาดูถูกคนขี้ขลาดเหล่านี้ ทหารที่พึ่งศิลปะการต่อสู้ของนายพลของเขาเองและไม่กล้าสู้กลับกลับแสดงพลังและแสดง ประสิทธิ์ คำอุด” มีอีกชื่อว่า อาเฌอ เกิดจากการวมกันของภาษาถิ่น 'อา' คำเรียกคนสนิท 'เณอ' หมายถึงต้นไม้ รวมมีความหมายถึง คนที่คุ้นเคยกับธรรมชาติ ภาษาถิ่น · รทสช ปล่อย MV “ลุงตู่อยู่ไหน” 3 เวอร์ชันภาษาถิ่นเหนือ-อีสาน-ใต้ · โซเชียลเอ็นดูคำตอบ หนูน้อย ป 1 แต่งประโยคจากภาพ ฉันเกลือไก่ · อนุชา ชี้กลไกการสื่อสาร 2 ทางกับพื้นที่ใต้สำคัญ เน้น

ปาโบล เอสโกบาร์ ภาษาถิ่น · รทสช ปล่อย MV “ลุงตู่อยู่ไหน” 3 เวอร์ชันภาษาถิ่นเหนือ-อีสาน-ใต้ · โซเชียลเอ็นดูคำตอบ หนูน้อย ป 1 แต่งประโยคจากภาพ ฉันเกลือไก่ · อนุชา ชี้กลไกการสื่อสาร 2 ทางกับพื้นที่ใต้สำคัญ เน้น